Karabasan mı Al Karısı mı Uyku Felci mi her neyse...

Karabasan diye bir şey var. Halk arasında Al Karısı diye de geçiyormuş. Şimdi bunun iki açıklaması var. Birincisi: dinsel açıdan açıklaması olan bu olayın cin yada cinlerin eseri olması durumu. İkincisi ise uyku felci diye adlandırılan bilimsel açıklaması. Bunun açıklaması biraz uzun olduğundan alıntı yapacağım: 

Uyku felcinin başlıca belirtisi uyanma öncesi veya uyuma öncesi görülen kısmı veya geçici iskelet kası felcidir. Diğer bir deyişle, bir kişinin uykuya dalarken veya uyanırken hareket edememesi veya konuşamaması hissidir. Uyku felci ile birlikte hypnagogic halisünasyonlar olabilir. Bu halisünasyonlar işitsel, dokunsal ve/veya görsel olabilir. Uyku felci kişi tekrar REM uykusuna dönmeden önce veya tamamen uyanmadan önce birkaç saniye veya birkaç dakika sürebilir.Uyku felci, rüya gören bir kişinin rüyasında yaptığı hareketleri aynen yapmasını engellemek için REM uykusu süresince oluşur. Uyku felcinin fizyolojisi hakkında çok az şey bilinir. Bununla birlikte, uyku felcinin beynin pons bölgesindeki motor nöronların post-sinaptik inhibisyonu ile bağlantılı olduğu önerilmektedir. Özellikle, düşük seviye melatonin kasların uyarılmasını engelleyecek şekilde sinirlerdeki depolarizasyon akımı durdurabilir, ve rüyada yaşanan fiilin gerçekte yaşanmamasını sağlayabilir (mesela, rüyasında koştuğunu gören bir kişinin gerçekte koşmasını engellemek gibi). http://islamikesif.blogcu.com/karabasan-nedir/6775624

Genelde birinci açıklaması halk arasında daha yaygın diye biliyorum ama ben ikinci açıklamaya inanma eğilimindeyim. Çünkü geçen gece iki kez yaşadım. Şöyle ki;

Karasaban mıydı :)

Dün çok uykusuz olduğum için yemekten sonra " bir uzanayım da kalkarım" lardan birini yaşarken saat 9:30 PM gibi uyumuşum. Sonra Murat beni uyandırdı, ki yarım saat sonra kaldırmasını istemiştim ama yapmamış dinleneyim diye, saat 11 PM i biraz geçerken kalktım, yatağıma gittim, uykuya orada devam etmek için. Ama olmadı, uyku kaçtı bir kere. Uyku kaçınca yapılacak en iyi şey gidip e2 yi izlemekti belki ama işte "belki uyurum, yok yok kesin uyurum kalkmayayım şimdi, yarın da iş var, tv izlersem uykum iyicene kaçar, gene uykusuz kalırım"  gibi daha bir dolu sıralayabileceğim uyku eğilimim yüzünden kalkmadım, bir soda aldım, yatarak içtim.(Evet yatarak sıvı tüketebilirim, boğazımda kalmıyor hayır.) Sonra yine uyumaya devam etmeye çalıştım. Tabi uykunuz kaçmışsa bilirsiniz aklınıza milyonlarca işiniz gücünüz sıkıntınız derdiniz sinir olduğunuz kızdığınız şeyler gelir çöreklenir. Sonra onları düşünmeye şunu şöyle edeyim bunu böyle edeyim aman şunu yapmayı unutmamam lazımlara başlarsınız, ki uykudan eser kalmaz. Tam da öyle bir durumdayken, hep yaptığım gibi içimden dua okuyayım uyurum böylece dedim ve okumaya başladım. Bu sefer de dua okuyorum ya başladım saçma sapan düşüncelere dinsel açıdan. Töbeliyorum fakat nafile... İç sesim konuşabildiği en yüksek sesle en saçma şeyleri söylüyor. O konuşuyor ben töbe Allahım diyorum. Böyle geçen birkaç saniyenin sonunda işte o Karabasan tabirindeki şey gerçekleşti. Üzerime bir ağırlık çöktü ama aynı zamanda da titriyorum. Bağırmaya çalışıyorum "Murat birşeyler yap" diye ama sesim çıkmıyor, konuşamıyorum. Gözlerimi açmaya cesaret edemiyorum ya birşey görürsem diye. Bu şekilde geçen bir 5-6 sn sonunda ağırlık kalktı, rahatladım. Kendime geldim. Murat ı kaldırsam mı diye düşündüm, ama yapacağı hiçbir şey olmadığından kaldırmadım. Ablamın her korktuğunda yaptığı gibi kolunu tuttum. Ama tabi o an ki durumum uykuyla uyanıklık hali arasındayım. Yani ne bilincim tam açık ne de tamamen kapalı. Yaklaşık on dakika sonra, yine tam uykuya dalmak üzereyken ama bilincim biraz daha kapalıyken bir daha oldu. Bu defa, ilk sefer ki kadar kötü olmadı. Bir ağırlık çöktü, çok hafif bir titreme geldi sonra geçti. Nedenini de uykusuzluğuma, stresli düşüncelerime veriyorum ben, o yüzden ikinci açıklamaya inanma eğilimim fazlaca. Ama dinsel açıdan saçma sapan şeyler düşünürken olması da işin ilk boyutunu da katıyor işin içine. Kısmet artık. 
İşte iki karabasan bir soda, bir dolu da saçmalama sonunda uyumuşum. Ki saat neredeyse 4:00 AM falandı. Öyle olunca sabah yine uykusuz gözlerle ve gergin bir ruh haliyle uyanıyorsunuz. Sonra bide işe gidiyorsunuz, iş yerinde uykuyla uyanıklık arasında olunca, bu defa karabasanlar gelmiyor ama hayat bir rüyaymış gibi geliyo, her şey gerçekliğin dışında gibi.. Yani bana öyle oluyor.. 
Sonuç olarak siz siz olun 9 da uyuyorsanız ya sabaha kadar uyuyun ya da eşinizi dostunuzu annenizi babanızı ablanızı kardeşinizi sizi yarım saat uyandırması için uyarırken "uyandırmassan eğer" le başlayan tehditkar cümleler kurun ki kıyamayıp uyandırmama girişiminde bulunamasınlar..