....

Uzun Bir yolculuk için hazırdım

Yanıma aldığım birkaç küçük kağıt parçası bir elma ve senin resmin..

Arkamda bırakırken her şeyi, tanıdıklar deli diye söyleniyordu, farkındaydım.

Ama, çıkılan her yolun başında yaşanması artık gelenek haline gelmiş vedalaşmalar yoktu bu ayrılışta!

Sessizdi İstanbul, sanki gökyüzünde bir yıldız takip ediyordu beni, gideceğin yere kadar bırakayım der gibi.

Tren hareket etti, kara duman sardı dört bir yanı..

Sevgililer üzülmesin diye çekilmiş bir perdeydi bu.

Giden kalanı görmedi, kalan gideni. 

Son anı için hatıralar yeterdi.

Kabinde yalnız olmanın verdiği güven ve huzur ile elmamı masaya koydum ve kâğıtları karalamaya devam ettim.

Seni seviyorum seni seviyorum seni seviyorum....

Tek yazabildiğim, tek yazmayı sevdiğim kelime buydu.

Satırlar doldu bu iki kelimeyle ama bu uzun yolculuk da yanıma aldığım hatıraların la sana bırakabileceğim en büyük hatıra aşkımı anlatabileceğim bu iki kelimeydi;

SENİ SEVİYORUM......

                                                                                                                             Murat Dirildi :)